Sunday, March 04, 2007

การเดินทางของเด็กชายสายรุ้ง

เลิกแอบเสียที / วิทยา แสงอรุณ Metro Life นสพ. ผู้จัดการวันเสาร์ vitadam2002@yahoo.com 3-4 March 2007

ตั้งแต่วันแรกที่ผมกับเพื่อนๆ คิดว่า อยากจะแปลงหนังสือเกี่ยวกับเกย์วัยรุ่นเรื่อง “เรนโบว์บอยส์” ให้เป็นหนังดีๆ สักเรื่องหนึ่ง เราไม่นึกมาก่อนเลยว่า มันจะใช้เวลายาวนานเช่นนี้ และแล้วเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา (24 ก.พ.) การเดินทางของทัศน์-ณัฐ-และเอกก็มาถึงจุดหมายที่เราได้ตั้งใจไว้.

หนังเรื่องนี้ฉายที่เฮ้าส์ อาร์ซีเอ ปลายปี 2005 เราวางแผนว่าจะทำเป็นวีซีดีได้ประมาณกลางปี 2006 หลังจากคุยกับผู้จัดจำหน่ายหลายบริษัท ทุกๆ คนก็เห็นศักยภาพของตลาดนะครับ แต่ก็มีอุปสรรคบางอย่าง จนในที่สุด เราก็ค้นหา จนได้เพื่อนผู้ร่วมทางอีกคนมาเป็นผู้จัดจำหน่ายจนบรรลุโครงการ ผมคงต้องขอขอบคุณทีมงานของบริษัทเค มาสเตอร์ ซึ่งบริษัทลูกของอาร์เอส โปรโมชั่นไว้ ณ ที่นี้ด้วย

และวันนี้ ผมขออนุญาตใช้พื้นที่ตรงนี้ กราบขอบพระคุณทุกๆ ท่าน แฟนๆ คอลัมน์ แฟนๆ หนังสือ แฟนๆ หนัง เพื่อนๆ น้องๆ และบุคคลอีกหลายท่านที่ไม่ได้เอ่ยนาม ท่านทั้งหลายคือ ยาชูกำลังขนานวิเศษสำหรับพวกเราตลอดมาตั้งแต่เริ่มค้นหานักแสดง ถ่ายทำ และเข้าฉาย จนลงแผ่นวีซีดี

ที่เซ็นทรัลเวิล์ด พลาซ่า ห้างฯ Zen (ไม่ใช่ร้านอาหารญี่ปุ่นนะ) บนชั้นห้า ตอนบ่ายแก่ๆ เรามีงานกึ่งขอบคุณ กึ่งประกาศว่า หนังเรื่องนี้วางแผงเป็นวีซีดีแล้วล่ะ ผมรู้ดีว่า มีหลายๆ ท่านซุ่มอยู่แถวๆ นั้น แต่คงยังเกรงๆ หรือเกร็งๆ อยู่

บางท่านคงยังไม่ชินกับงานแบบนี้ มาพูดอะไรกันเรื่องเกย์ๆ ในห้าง… และอาจจะกลัวคนอื่นรู้ ท่ามกลางสายตาผู้คนมากมายที่มาช้อปปิ้ง บางท่านก็เลือกจะยืนอยู่ห่างๆ และบางท่านก็เดินวนไปวนมา

พื้นที่จัดงานตรงนั้น สำหรับผม มันคือ ความฝันที่กลายเป็นจริง และความจริงที่ไม่เคยนึกฝัน ปนๆ กัน

ความฝันก็คือ ฝันอยากจะทำหนังเกี่ยวกับชายรักชายให้ผู้คนรับรู้ และอยากจะดู อยากให้เมืองไทยมีผลงานสักเรื่องที่พูดเรื่องการเป็นตัวของตัวเอง “แนวเติบโต และเรียนรู้ชีวิต” ฉบับเกย์น่ะครับ (gay coming-of-age) ซึ่งหลายๆ ประเทศก็มีหนังแนวนี้อยู่แล้ว ยกเว้นที่นี่ ประเทศไทย

อีกอย่าง เท่าที่ผ่านมา ผมคิดว่า การพูด หรือเขียนบอกใครๆ ว่า คนที่เป็นเกย์และยังต้องแอบอยู่ จะสามารถมีความสุขได้ จะสามารถเลิกวิตกกังวลได้ หากเราจัดการกับความกลัวนั้นด้วยการ “เลิกแอบ” ก็ดูยังไม่เพียงพอในการสื่อสารวงกว้าง เพราะไม่มีภาพให้เห็น ไม่มีเสียงให้ได้ยิน ไม่มีอารมณ์ให้รับรู้และสัมผัสถึง

ผมหวังว่า การนำเสนอด้วยสื่อที่เป็นหนัง จะเป็นทางเลือกอย่างหนึ่งที่ทำให้คนเราเข้าใจเรื่องพวกนี้ได้ง่ายขึ้น ยิ่งถ้าได้ไปฉายในโรงเรียนนะครับ พวกเราคงยิ้มไม่หุบแน่

ส่วนที่เป็นความจริงที่ไม่เคยนึกฝันก็คือ ได้มีพื้นที่สาธารณะสักแห่ง ในห้าง หรือที่เปิดกว้าง พูดถึงเรื่องเกย์ อย่างเปิดเผย พูดอะไรก็ได้ที่ไม่ต้องกลัวจะมีคนมาแจ้งข้อหาว่า “เดี๋ยวลูกหลานเห็นแล้วจะเป็นเกย์กันหมด” ที่ Zen ชั้น 5 ตรงนั้น คือเวทีที่เปิดกว้างสำหรับทุกๆ คน เป็นพื้นที่แห่งการยอมรับตัวตนของทุกๆ คนที่มาร่วมงาน ไม่มีประตู ไม่มีหน้าต่าง ไม่มีตู้ให้หลบ

ก่อนหน้านั้น เวลาเราจัดงานอะไรที ก็จะต้องคิดแล้วคิดอีก ต้องหาสถานที่กึ่งปิด ไม่ใช่ร้านอาหาร ก็ร้านกาแฟ ห้องส่วนตัว หรือไม่ก็มุมใดมุมหนึ่ง ในแง่มุมหนึ่ง มันสร้างความรู้สึกผิดๆ ที่ว่าเวลาจะพูดอะไรเรื่องนี้ ก็ต้องคอยกระซิบ บางครั้งความเป็นส่วนตัวก็ดีนะครับ ทำให้สบายใจ แต่มันก็ไม่ได้ฝึกใจเราให้เราท้าทาย ให้เราได้ลอง “วัดใจ” ของเราเอง

“การเลิกแอบให้เกลี้ยง” ใช่ว่าทำไม่ได้ แต่ต้องค่อยๆ ทำ และอย่างที่บอกทุกครั้ง มันเป็นทางเลือก ไม่ใช่ไฟท์บังคับ ลองพาตัวเราไปอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องบังคับตัวเราเองให้เป็นตัวเองสิครับ ความวิตกกังวลจะลดลงเรื่อยๆ ผมได้เจอผู้อ่านท่านหนึ่งในงาน หลังจากเขียนอีเมลคุยกันพักหนึ่ง เวลาผ่านไปประมาณหนึ่งปี เขาก็มาบอกว่า เขาเริ่มบอกเพื่อนๆ สมัยเรียน เพื่อนที่ทำงานบางคน และรู้สึกแล้วว่า มันดียังไง ที่ไม่ต้องคอยหาคำโกหกมาปกปิดว่า อยู่จนป่านนี้แล้ว (30) ทำไมยังไม่แต่งงาน ผมรู้สึกว่า เวลาเขาพูดเรื่องนี้แล้ว เขามีความสุขขึ้น

ในวันนั้น ผมต้องขอบคุณห้าง Zen ที่เปิดพื้นที่ให้เราได้เท้าทาย ซึ่งห้างนี้ไม่ได้เป็นห้างสำหรับเกย์เดินเท่านั้นนะครับ แต่เป็นห้างที่ต้อนรับทุกๆ คนต่างหาก และถ้าจะเหนือไปกว่านั้น ต้องไม่ใช่แค่ต้อนรับ แต่ต้อง “ยินดี” อีกด้วย ต้องรู้จักเอาใจลูกค้าทุกๆ กลุ่มอย่างเท่าเทียมและเข้าถึง

ส่วนที่ B2S (ที่หนังเรื่องนี้วางขาย exclusive) ผมก็ต้องขอขอบคุณด้วยอย่างยิ่งที่ให้โอกาส ให้พื้นที่และใจกว้าง ถ้ามีกลุ่มเป้าหมายไปที่นั่นมากขึ้น หนังสือเกี่ยวกับเกย์ และสินค้าที่น่าสนใจสำหรับลูกค้ากลุ่มนี้ก็จะมีมาวางเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ และเราจะได้บอกต่อๆ กันไป

ในงานวันนั้น ทุกๆ คนผ่านประสบการณ์ “Zen” บางอย่าง คุณผู้หญิงที่มาร่วมงาน ก็ยอมรับตัวเองและความจริงที่ว่า เป็นผู้นิยมเรื่องราวเกี่ยวกับเกย์เพราะดูแล้ว หรืออ่านแล้ว ก็สุขใจ อิ่มใจ ส่วนเหล่าเกย์ที่มาร่วมงานก็ใช้เป็นเวทียอมรับตัวเองกับใครๆ ในที่สาธารณะว่า เป็นเกย์ โดยไม่จำเป็นต้องกังวลใจกับสิ่งที่ตัวเองเป็นอีกต่อไป

“เรนโบว์บอยส์ เดอะมูฟวี่” คือสัญลักษณ์แห่งอิสรภาพอย่างหนึ่ง เหมือนเครื่องมือที่นำให้เราทุกคนมาพบกัน และรู้จักตัวเองมากขึ้น ผมเองไม่คิดว่า ต้องทำอะไรใหญ่โตให้คนได้ชื่นชม แต่พอได้รับคำชมและคำติชมทีไร ก็ลืมเหนื่อยทุกที ลืมปัญหาต่างๆ เวลาเจอใคร หรือหน่วยงานใด หรือผู้ใหญ่บางคนที่ไม่เข้าใจ และปิดกั้น และมักจะอ้างเหตุผลที่มาจากอคติของตัวเองล้วนๆ ขณะเดียวกัน บางครั้งก็เหนื่อยที่จะเถียง ถ้าท่านไม่สนับสนุน ก็ไม่ว่าอะไร แต่ขออย่าได้ขัดขวางใดๆ หรือชวนใครมาร่วมขวางเลย จะประเสริฐสุด

วันที่ 24 ก.พ. โดยส่วนตัวแล้ว ผมรู้สึกปลดปล่อยตัวเองบางอย่าง ผมคิดว่า มันเป็นจุดเริ่มต้นที่จะทำให้คนอื่นๆ อยากจะเปิดตัวเองมากขึ้น และทำอะไรๆ ที่ไม่คิดว่า ตัวเองจะได้ทำ หรือได้ตัดสินใจว่า จะเลิกแอบกับเพื่อนทีละคน หาอะไรท้าทาย และลองเปลี่ยนตัวเองดูนะครับ สักครั้งในชีวิต แล้วคุณจะรู้ว่า อิสรภาพแห่งจิตวิญญาณมันหอมหวานยังไง

บอกต่อกันไป : กลุ่มอาสาสมัครต่างๆ และคณะกรรมการสิทธิมนุษยชนประสบความสำเร็จขั้นแรกในการยื่นศาลปกครอง ให้รับฟ้องกรณี สด. 43 ที่กลาโหมระบุว่า สาวประเภทสองเป็นโรคจิต ซึ่งเป็นขั้นตอนที่จะนำไปสู่การแก้ไขเปลี่ยนแปลงกฎระเบียบของกลาโหมต่อไป บัดนี้ ทางกลุ่มต้องการเงินทุนสนับสนุนเพื่อใช้เป็นค่าใช้จ่ายสำหรับทนายความ บริจาคได้ที่ บัญชี "กองทุนสนับสนุนและปกป้องสิทธิมนุษยชนของบุคคลผู้มีความหลากหลายทางเพศ" เขียนสั้นๆ ว่า กองทุนสนับสนุนฯ ก็ได้ ธ. กรุงศรีอยุธยา สยามสแควร์ เลขที่บัญชี 123-1-34489-4 รายละเอียด คุณเล็ก (กลุ่มสะพาน) 085-041-8477
/ ฉบับหน้ารออ่านรายงาน เที่ยวงานเกย์มาดิกราส์ ที่ซิดนีย์

-end-

All rights reserved

7 comments:

Anonymous said...

ขอแสดงความยินดีด้วยคับ..

Anonymous said...

ดีใจกับคุณวิทยา และกับพวกเราทุกคนด้วยคับ เสียดายไม่ได้ไปพบคุณวิทยาตัวจริงๆ ถ้าได้ไปจะยีฟาร่า ใส่ส้นเข็มไปเป็นกำลังใจคับ 555555555

ลองพยายามเข้าไปฟังรายการวิทยุตามที่บอก ไม่พบคลื่นที่บอกเลยครับ เจอแต่วิเคราะห์ข่าวโดยคุณสุทธิชัยคลื่นนี้เป็นสถานีท้องถิ่นที่ฟังจากวิทยุจิงไม่ได้ใช่ไม๊คับ

Anonymous said...

จะรออ่านค่ะ ว่าแต่ พี่วิทย์เก้บภาพบรรยากาศงานมาดิกราส์มารึเปล่า ส่งเมล์มาให้ดูหน่อยค่ะ อยากเห็น

Anonymous said...

"ยินดีด้วยอีกคนนึงครับพี่วิทย์..."

"คนของความสะใจ"

Unknown said...

^ ^
,แวะไป สนับสนุน มา 1 แผ่น ที่ B2S แล้วฮะ

เสียดายไม่ได้ ไป ..แอบ ฟังวัน งาน อิอิ


ตอนนี้ เริ่มมี หนัง เกย์ๆๆ มาขายมากขึ้น

...ก้อ รอ หนังสือ แปล ..น่าจะมีมากขึ้น เช่นกันนะครับ


RBB เรื่องราวดี .แต่ไม่ ค่อยเหมือนหนังสือ อ่ะ ..ชอบพระเอก เก็ก แมนเก่ง ดี ฮะ

Vitaya S. said...

ขอบคุณครับทุกๆ คน หายเหนื่อยเลยละครับ
บางที ทำงานไป ไม่ได้เสียงคนคอยให้กำลังใจ
ก็รู้สึกว่า มันเหงาๆ น่ะครับ

รายการวิทยุ ตอนนี้เปลี่ยนเวลาออกอากาศ
เป็น 22.00-24.00 ทุกวันเสาร์ครับ ฟังได้ที่
www.nationradioonline.com
คลิก FM98.75

ตอนนี้ ก็วุ่นๆ กับถ่ายหนังน่ะครับ หนังสือเลย
พักไว้ก่อน อยากมีคนมาช่วยทำจัง...

Anonymous said...

ขอบคุณสำหรับข้อมูลดีๆครับ