Sunday, April 22, 2007

โจทย์รักยากๆ ที่มีเกย์/กะเทย เป็นตัวแปร

เลิกแอบเสียที วิทยา แสงอรุณ 21-22 เมษายน 2007

ถ้าเด็กผู้ชายคนหนึ่งโตขึ้นมาและถูกเลี้ยงดูในหมู่นางโชว์ที่เป็นกะเทย เขาจะเป็นกะเทยด้วยหรือเปล่า? แล้ว...เขาจะรักผู้หญิงได้มั๊ย?

ภาพยนตร์เรื่องใหม่ “Me…Myself” เปิดประเด็นชวนคิดให้ผู้ชมร่วมขบผ่านชีวิตตัวละคร “แทน” (อนันดา เอเวอร์ริ่งแฮม) ชายหนุ่มรูปงาม กล้ามสวยที่ประกอบอาชีพเป็นนางโชว์ และ “อุ้ม” (ฉายนันทน์ มโนมัยสันติภาพ – นักแสดงหน้าใหม่) ที่หน่ายชีวิตเพราะเพิ่งเลิกกับแฟน

ชีวิตเส็งเคร็งของอุ้มถึงจุดเปลี่ยนอย่างมีสีสันน่าตกใจ เมื่อวันหนึ่งเธอขับรถไปชนแทน เขาเลยความจำเสื่อม นอกจากจะต้องรับผิดชอบเลี้ยงดูหลายชายที่ไม่ค่อยลงรอยกันแล้ว เธอถูกสถานการณ์บังคับให้ต้องดูแลหนุ่มผมยาวท่าทางแปลกๆ คนนี้อีกด้วย และแล้วแทนกับอุ้มก็ใกล้ชิดกันมากขึ้นจนกลายเป็นความรัก

ใครที่ได้ดูหนังตัวอย่าง ชมมิวสิควิดีโอ อ่านเรื่องย่อ หรือบทสัมภาษณ์ คงมีหลายคำถามตามมามากมาย สำหรับผมเอง สงสัยจังว่า ถ้าคนที่เป็นสาวประเภทสอง “จริงๆ” (ที่ยังไม่ได้ผ่าตัด หรือเสริมเต้า) เกิดโดนรถชน และความจำเสื่อม...

หล่อนจะลืมไปมั๊ยว่า ตัวเองเป็นสาวประเภทสอง?

ประเด็นชวนคิด พาจิตเตลิดได้นะครับ คิดเล่นๆ ได้ต่อไปว่า เอ...จะมีกรณีไหนบ้างไหมที่ ผู้ชายคนหนึ่งแต่งงานมีเมียแล้ว เกิดถูกรถชน หรือประสบอุบัติเหตุทางสมอง ฟื้นขึ้นมา แล้วเขาคิดว่า ตัวเองเป็นเกย์น่ะ?

ในโลกนี้ มีใครทำหนังเรื่องนี้ยัง?

หนังแนวเปลี่ยนร่างสลับวิญญาณ สลับร่างสร้างรัก หรือรักผิดฝาผิดตัว มีให้เห็นกันบ่อยๆ และมีสีสันแตกต่างกันไป

ในปีนี้น่าจะมีหนังไทยมาอีกเรื่อง “รักไม่จำกัดนิยาม” Unlimited Love ว่าด้วย หญิงสาวไปอยู่ในร่างชายหนุ่มรูปหล่อมาดแมน เป็นนักซิ่งมอเตอร์ไซค์ หล่อนพยายามทำให้แฟนหนุ่มนักโฆษณาเชื่อและรักเธอต่อไป ด้วยปรัชญาความรักที่ว่า รักฉันเพราะเป็นฉัน ไม่ว่าฉันเป็นเพศอะไร หรือฉันจะบิดมอเตอร์ไซค์

อีกเรื่องที่สร้างความฮือฮาที่เกาหลีมาก่อน (และน่าจะเอามาฉายเมืองไทย) โดยมีชื่อเรื่องภาษาอังกฤษที่คนหนังเกาหลีบ่นว่า ฟังดูงี่เง่าบรม ตั้งมาได้ยังไง “Bungee Jumping of Their Own” (2001) แต่เนื้อเรื่องไม่ธรรมดานะครับ

เรื่องนี้เกี่ยวกับหนุ่มสุดเฉิ่ม พบรักกับสาวขี้เหล่ในช่วงเรียนมหาวิทยาลัย แต่ก็พลัดพรากกัน โดยที่หนุ่มน้อยไม่รู้ว่า วันที่เขารอแฟนสาวมาส่ง แต่ต้องรอเก้อก่อนเขาจะก้าวขึ้นรถไฟเพื่อไปเกณฑ์ทหารน่ะ แฟนสาวได้โดนรถชนตายไปซะแล้ว อีก 17 ปี ต่อมา เขาแต่งงาน มีครอบครัว และไปเป็นครูในโรงเรียนแห่งหนึ่ง (และดูเหมือนจะหล่อขึ้นกว่าเดิม) โชคชะตาก็เล่นตลกเข้าให้ เขาค้นพบว่า รักวัยทีนของเขาหวนคืนมา แต่อยู่ในร่างของนักเรียนชายวัย 17

โอ้...กิมจิ! พล็อตสุดยอด!

ภาพยนตร์ที่มีเนื้อหาพาดพิง หรือเกี่ยวโยงกับประเด็นรักเพศเดียวกัน เป็นเรื่องที่น่าติดตามเสมอ เพราะชีวิตของเกย์ กะเทย ทอม ดี้ ไบฯ ฯลฯ มีสีสัน และท้าทายความเชื่อและพื้นฐานทางความคิดในเรื่องเพศ และความสัมพันธ์ของมนุษย์ในแต่ละสังคมได้ดี บางทีก็เขย่าได้แรงๆ

คนเราเรียนรู้กันและกันได้ ก็เพราะความแตกต่างนี่แหละ และในที่สุดความแตกต่างจะนำพาให้คุณรู้จักตัวเองมากขึ้น คุณว่ามั๊ย?

Me…Myself ขอให้รักจงเจริญ เป็นหนังรักนะครับ อย่างที่เขาโฆษณาไว้ เพราะฉะนั้นประเด็นทางสังคมเกี่ยวกับเกย์ และกะเทย ก็ดูจะเป็นรองไปหมด

คนดูคนหนึ่งอาจดูแล้วบอกว่า หนุ่ม “แทน” ในเรื่อง เป็นตัวแทนของกะเทยที่เคยแต่งงานมีลูกแล้ว แต่ก็ยังเป็นกะเทยอยู่ ซึ่งมีให้เห็นทั่วไป โดยที่กะเทยคนนั้นไม่ต้องถูกรถชนและความจำเสื่อม แต่เกิดอยากลอง หรือยังสับสนจนไปมีอะไรกับเพื่อนสาวหรือคนใกล้ชิด

คนดูอีกคนอาจบอกว่า “แทน” ไม่ได้เป็นกะเทยหรอก แต่เขาสับสนอยู่เพราะโตมาในค่ายนางโชว์ ถึงตอนนี้ ก็มีเพื่อนบางคนของผมบางคนเสนอขึ้นมาทันทีว่า งั้นก็ลองสร้างพล็อตให้เขาโตมาในค่ายมวยสิ ไม่มีคำถามแน่ๆ เพราะเขาต้องเป็นผู้ชายชัวร์ อ้าว...อย่างนี้ต้องถามต่อว่า แล้วน้องตุ้ม Beautiful Boxer ล่ะ?

คนดูอีกคนอาจบอกว่า จริงๆ แล้ว แทนชอบแต่งหญิงต่างหาก เพราะแต่งแล้วรู้สึกดี แต่เขาก็เป็นผู้ชายอยู่นะ ในสองประเด็นหลังนี้ สาวๆ ที่ชอบเกย์ออกสาว หรือชอบกะเทย คงถูกใจ สำหรับคุณผู้อ่านที่เป็นผู้ชาย ไม่ต้องสับสนนะครับ มีสาวๆ แบบนี้เยอะ และอย่าคิดไปเปลี่ยนเธอ ยกเว้น คุณจะแต่งหญิงเอาใจเธอ

คนเรา แต่ละคนมีกรอบไม่เหมือนกัน และเรามักจะอธิบายเข้าข้างตัวเองไว้ก่อน ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดา และธรรมชาติ งั้นไปพิสูจน์กันเอาเองแล้วกัน หนังฉายแล้ว 19 เมษ. แล้วมาเล่าสู่กันฟังนะครับ

-end-

All rights reserved.

16 comments:

Anonymous said...

ยังไม่ได้อ่านเลยค่ะ
แค่เข้ามาคอมเม้นท์ว่าจะมาอ่าน

อิอิอิ แวะมาตัดริบบิ้น ก่อน คุณๆๆๆๆ ....
(ดีใจจัง วันนี้ได้ตัดริบบิ้นเป็นคนแรก)

สาวอิสานรอรัก

Anonymous said...

ไปดูมาแล้วครับ เมื่อคืนวันเสาร์ คนแน่นเชียว...
ชอบหรือไม่ชอบก็นานาจิตตัง...

ส่วนที่ชอบคือ พล็อตเรื่องน่าสนใจ ดนตรีประกอบ..ลื่นไหลดีครับแต่หยอดหลายฉากมากไปนิดนึง...และการแสดงของอนันดาดีทีเดียว

ส่วนเรื่องความจำเสื่อม การเป็นเกย์จากสิ่งแวดล้อม หรือ born to be นั้นก็เป็นประเด็นที่ต้องถกเถียงกันต่อไปอีกนาน......

ผมว่าการได้รู้จักรักนั้นดีทีเดียว แต่ประเด็นหลังจากนั้นมันเป็นไปได้ทุกอย่าง ต่างคนต่างมีเหตุผล บางอย่างก็ไม่ต้องหาเหตุผลก็ได้ เพียงแต่จะอยู่ร่วมกับมันอย่างปกติสุขได้อย่างไร...ก็เท่านั้นเอง

สุขกับการงานทุกคนนะครับ

Anonymous said...

หวัดดีครับพี่วิทย์

ไปดูมาแล้วครับ อยากบอกว่า "หนังไทยเรื่องนี้ ดูแล้วไม่ทำให้ผิดหวังจริงๆ ครับ สามารถแก้ตัวแทนหนังไทยหลายๆเรื่องได้เป็นอย่างดีทีเดียว(สำหรับความคิดเห็นของผมนะครับ)"

เพื่อนๆ คนไหนที่ยังไม่ได้ไปดูมา เชิญ และชวนนะครับ
ดีจริงๆ ครับ

"คนของความสะใจ"

Anonymous said...

ยังไม่ได้ไปดูเลยครับ แต่ยังไงก็คงไม่พลาดแน่ ๆ สำหรับเรื่องนี้

'น้องคนเดิม พี่เปลี่ยนไป'

Anonymous said...

ยังไม่ได้ดูคับ และอาจจะไม่ได้ดูเพราะไม่มีเวลา แต่ยังสนับสนุนหนังไทยนะคับ

ผมว่าหนังที่ดี"น่า"จะมีการคลี่คลายของประเด็นต่างๆ เพื่อให้มันไหลไปโดยไม่เหลือค้างอยู่ ยกเว้นแต่ประเด็นหลักที่ต้องการให้กระทบต่อคนดูจริงๆ ให้คนดูไปคิดต่อ เถียงกันต่อเอาเอง

Love unlimitedนี่หนังประเทศใดคับ จะหาDVDมาดู

เรื่องเก่า: ผมยังไม่ได้ฟังรายการวิทยุพี่คับ hi-speed internet ยังไม่มาติดตั้งเลย กรรม!

ปล.ใครตัดริบบิ้นก่อน คนนั้นเป็น"เจ้าป้า"!!!

Anonymous said...

ได้อ่านรีพลาย บนหัวแล้ว ...
จิตใจล่องลอยแล้วเอามือขึ้นลูบหน้าตัวเอง
ตายแล้ว !!!
หน้าตาเอ๊าะๆ อย่างเรา ยังมีคนมาเรียกว่า "เจ้าป้า"

งั้น เจ้าของ blog นี้ ต้องเรียกว่า เจ้าแม่ย่าทวด แล้วสิ

// พยายามดึงคนอื่นเข้ามาร่วมเกี่ยวข้อง

สาวอิสานรอรัก

Anonymous said...

อ่านเรื่องย่อมาหลายวันแล้วยังนึกๆเลยครับว่า เฮ้ย - เข้าใจพล็อต(ว่ะ)

จะว่าไปแล้ว ... plot ความจำเสื่อมนี่มัน fantasy ชัดๆ
หลายๆครั้งที่พอกลับมาสู่โลกของความเป็นจริงแล้ว มันไม่ realistic พอ
แล้วประเด็นเรื่องเกย์ มันก็มี conflict เชิงลึกทางสังคมอยู่เบ้อเริ่ม

ชักอยากจะทราบตอนจบซะแล้วสิครับ

big

Anonymous said...

ผมยกให้พี่วิทยาเป็น เจ้าแม่คับ ด้วยความเคารพ

คุยกับเพื่อนว่า พระเอกโดนรถชนแล้วหาย "อย่างแกต้องโดนรถไฟความเร็วสูง"

ใครอยากหายก็ต้องเลือกตามดีกรี"ความแรง"นะคับ

Unknown said...

เรื่องนี้ยังไม่มาเยี่ยมโรงหนัง บ้านป่า เมืองนอน ของ สาวอิสาน เลยค่ะ ไม่แน่ใจว่า จะได้ดูในโรงหนังด้วยค่ะ สงสัยเป็นหนังแผ่นอีกตามเคย

ได้อ่านเรื่องย่อมานิดหน่อยค่ะ
เรื่องนี้ มันเป็นแฟนตาซี จริงๆ เลยค่ะ
มันจะมีอยู่จริงหรือคะ ที่รถชนแล้ว ความจำเสื่อมในสภาพที่ร่างกายยังสมบูรณ์อยู่อย่างนั้น

โดนรถชน แล้วความจำเสื่อมน่ะ มีจริงค่ะ แต่ส่วนใหญ่แล้วมักพิการไปเรยค่ะ สมองตายไปบางส่วนก็เห็นออกบ่อยไป เป็นอัมพฤกษ์ไปก็เยอะ

สาวอิสานคิดในมุมนี้ค่ะ คือคิดว่า

พระเอกแกล้งทำเป็นสติเลอะเลือน เพื่ออยากหนีออกไปจากสิ่งแวดล้อมเดิมๆ ที่เหนื่อยหน่ายค่ะ อยากมีชีวิตที่แตกต่างออกไปจากที่มันเป็นอยู่ อยากรู้การได้ใกล้ชิด "ผู้หญิงมีมด" มันเป็นอย่างไร คงเพราะหัวใจมันเรียกร้อง

คือ เรื่องทั้งเรื่อง พระเอก อำ ทุกคนว่า สติแตกเลอะเลือนค่ะ

.. ตอนจบเป็นยีงไงยังไม่ได้ดูค่ะ..

โดยส่วนตัวคิดว่า ดอกกุหลาบ ปลูกลงดินมันก็โตขึ้นมาเป็นดอกกุหลาบค่ะ ไม่มีวันที่มันจะกลายพันธุ์ไปเป็นดอกทานตะวัน

คนเราก็เหมือนกัน เมล็ดพันธุ์ชีวิตเป็นอย่างไร เติบโตมาก็เป็นอย่างนั้น คนมันจะเป็นผู้ชาย อยู่ในดงเกย์มันก็เป็นผู้ชายวันยังค่ำ

ฤา คุณว่าไง???

Anonymous said...

ม่ายอาวเจ้าป้า...และย่าทวดครับ
ขอเป็นแค่ "พี่วิทยา" ที่มีคนคิดถึงตอนเหงาๆ
หรือเวลาอยากมีคนคุยด้วยก็พอแล้ว...

(update เพื่อนๆ รอบตัว แบ่งกันเป็นสองก๊วน
พวกชอบ ก็ชอบบบบมากกกก พวกไม่ชอบก็ไม่ชอบ
เลย...ไว้รออ่านความเห็นคนอื่นๆ ต่อละกัน)

หมายเหตุ พยายามอัพเดทบล็อคนี้ตลอดวัน
มันไหง... เข้า log in กะ password ไม่ได้ก็
ม่ายรู้ เดี๋ยววันจันทร์ พี่วิทยา ลองอีกทีนะครับ

Anonymous said...

อย่าถ่อมตัวไปเลยคับพี่ "เจ้าแม่"น่ะ เม๊าะ..เหมาะมั่กๆ

ไปดูมาแล้ว หนังดีม๊ากก... มีแง่มุมที่อ่อนโยนลึกซึ้งดี คุณอนันดาแสดงได้ดี เข้าถึงบทอย่างมีรายละเอียด การแสดงอารมณ์ทางสีหน้ากินขาดในฉากที่เจอกับนางเอกหลังจากรู้ว่าตัวเองเป็นอะไร การดำเนินเรื่องลื่นไหล และผมว่ามีบทสรุปที่ดี

เราเลือกเป็นอะไร
เป็นสิ่งที่เราเป็นอยู่
สิ่งที่เราอยากจะเป็น หรือ
สิ่งที่คนเขาอยากให้เรา(หรือมองว่า)เราเป็น

มันอยู่ที่ตัวเรา

และที่สำคัญหนังบอกผมว่า ความรักนั้นมีค่า กระซิบเบาๆอย่างสวยงาม

Anonymous said...

มีแต่คนไปดูมาแล้วอ่ะ ยังไม่ได้ดูเลย แพร่เข้าหรือเปล่ายังไม่รู้ด้วยซ้ำ พึ่งสอบเสร็จเมื่อวานนี่เอง พี่วิทย์ เราส่งเมล์ไปหานะคะ ใช้เมล์ของ yahoo ส่งไปค่ะ เลิกใช้ hotmail แล้ว แล้วก้ อัพเดตบล็อคได้แล้วค่ะ อยากอ่านบทความของอาทิตย์นี้แล้ว

Vitaya Saeng-Aroon said...

วันนี้นั่งไปสองชั่วโมง ก็ไม่สามารถโพสต์บทความ
ใหม่ได้ซ้ากที เลยทำบล็อคใหม่ซะเลย (สงสัย
ฟ้าลิขิตให้ทำอะไรใหม่ๆ ซะเรื่อย) เอาเป็นว่า
เราไปพบกัน ณ ที่แห่งนี้

www.vitayas.blogspot.com

Comments ต่างๆ คงโพสต์ได้ง่ายขึ้นครับ

พี่วิทย์

Unknown said...

ไปดูมาแล้วค่ะ
สรุปได้ดังนี้ค่ะ

"ปัญหาทอมดีในหมู่เกย์"

กะเทย กับ ชะนี จะตีฉิ่ง

คิดไปก็ปวดหัวค่ะ
เลยไม่คิดอะไร ปล่อยให้เป็นไปตามหัวใจดีกว่า

Anonymous said...

ไปดูกับเพื่อนๆมา
ภาพสวย การเดินเรื่องก็ทำได้สวยดูโรแมนติกดี
แต่เนื้อเรื่องไม่ชวนให้เชื่อได้เลย สำหรับผม

ตั้งแต่เด็กจนโต ดูหนังไทยประเภทพระเอกหรือนางเอกความจำเสื่อมนี่
จนปัจจุบันยังไม่แน่ใจว่า อาการความจำเสื่อมชั่วขณะแบบนี้
สามารถเกิดขึ้นได้จริงหรือเปล่า
ผมว่ารสนิยมทางเพศ เป็นสิ่งที่มากกว่าความชอบเพียงชั่วขณะนะ
มันไม่ใช่ความชอบเหมือนที่เราปลื้มหรือคลั่งไคล้ดารา
กีฬา หรืออะไรสักอย่าง ซึ่ง เมื่อเวลาผ่านไป
มันอาจจะเปลี่ยนแปลงกันได้ เมื่ออยู่ในวัยนึง
เราอาจจะชอบกีฬา หรือสไตล์เพลงแบบนึง
แต่พออายุมากขึ้น ก็อาจเปลี่ยนไปชอบอย่างอื่นแทน

Anonymous said...

สำหรับท่านผู้อ่านที่แวะมานะครับ

blog นี้ปิดน่ะครับ มีปัญหาทางเทคนิค
เลยเปิดบล็อคใหม่

www.vitayas.blogspot.com

พบกันที่นั่นนะครับ

วิทยา แสงอรุณ