ฉัน...เมียอีกคนหนึ่ง?

เลิกแอบเสียที / วิทยา แสงอรุณ Metro Life นสพ. ผู้จัดการวันเสาร์ vitadam2002@yahoo.com
5-6 Aug 2006

“ตั้งแต่สกลไปดูหนังเรื่องโบรคแบ๊คเมาเทน เขาก็เปลี่ยนไป” พี่วุธมีสีหน้าและแววตากังวล

“เขามาถามทำนองว่า แล้วเราสองคนจะเป็นยังไงกันต่อไป...”

แล้ว...จะเป็นยังไงกันต่อไปล่ะ?

ในแต่ละสัปดาห์ หนึ่งวันในนั้นจะเป็นวันที่ทั้งสองคนนัดพบกัน

ผมรู้สึกนับถือกิจวัตรประจำสัปดาห์ของทั้งสองจริงๆ ไม่ว่าพี่วุธจะไปอยู่ที่ไหน ไกลอย่างไร เขาก็จะเพียรพยายามกลับมายังจุดนัดพบให้ได้ไม่เคยขาด ยกเว้นต้องโยกย้ายไปวันอื่นเพราะมีเหตุต้องเดินทางไกลจริงๆ หรือมีธุระสำคัญในเย็นวันนั้น แต่เขาทั้งสองก็จะร่วมกันจัดตารางสัปดาห์นั้นเสียใหม่ ไม่มีขัดแย้ง

ผมสังเกตมาหลายหนแล้ว ถ้าหากผมพบกับพี่วุธในวันที่ตรงกับวันในสัปดาห์ที่พี่วุธเพิ่งเสร็จกิจกรรมนัดพบไป ใบหน้าและผิวพรรณของพี่ท่านจะดูผุดผ่องขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด ดูเขามีความสุขปรี่ล้น ถ้าปิดไฟ ก็คงจะ “glow in the dark” สว่างไสวราวสติ๊กเกอร์ที่สะท้อนแสงได้ในความมืด

ความสัมพันธ์ลึกลับของทั้งสองเป็นไปในลักษณะนี้มานานนับสิบปีแล้ว

คุณผู้อ่านคงไม่อยากจะเชื่อ ผมก็แทบไม่เชื่อเหมือนกัน ทั้งสองคบหากันนานขนาดนี้ได้ยังไง? น่าจะมีอะไรอยู่เบื้องหลัง

ผมสงสัยว่า หากคนเราไม่ได้อยู่ใกล้ชิดตลอดเวลากับคนที่ตัวเองปรารถนา เพียงแต่ได้พบหน้าสัปดาห์ละครั้ง ความสัมพันธ์จะมีโอกาสยืนยาวและดูมีคุณค่าน่าทะนุถนอมมากขึ้นหรือเปล่า?

ทั้งสกลและพี่วุธคงมีอะไรที่ลงตัว ชัดเจน และตกลงกันได้อย่างไม่มีเงื่อนไข ซึ่งเป็นเรื่องยากที่คนนอกจะเข้าใจ

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมพบก็คือ ทั้งสองไม่ได้เรียกร้องอะไรจากกัน พี่วุธยังบอกด้วยว่า หากสกลไปมีอะไรกับใครคนอื่นมา ขอให้บอกละกัน แต่ก็ดูเหมือนสิ่งนั้นจะไม่เคยเกิดขึ้น

และเมื่อความสัมพันธ์ของทั้งสองเป็นเช่นนี้แล้ว ผมจะเรียกเขาทั้งสองยังไงดีล่ะ? เขาไม่ได้อยู่บ้านเดียวกัน และเขาคงไม่มีวันจะทำอย่างนั้น หรือให้ใครๆ เห็นว่าอยู่ด้วยกันตามลำพัง เรื่องจะไปไหนมาไหนด้วยกัน ยิ่งเป็นไปไม่ได้

เขาเป็นเพื่อน? คนสนิท? คนพิเศษ? คู่ขา? หรือชู้รัก? ที่ไม่อาจจะนิยามให้ชัดเจนลงไปได้ก็เป็นเพราะว่า ทั้งสองมีสัมพันธ์อย่างลึกซึ้งกันมานานแล้วก่อนที่สกลจะแต่งงานไป และมีลูกเสียอีก

ผมอดขำไม่ได้ที่รู้ว่า วันที่สกลแต่งงาน พี่วุธก็เป็นผู้ช่วยที่แสนดี ช่วยจัดหาเสื้อผ้าให้เจ้าบ่าว เผอิญเสื้อของน้องชายพี่วุธพอดีตัวกับสกล นอกจากนี้ คุณพี่วุธยังรับอาสาถ่ายวิดีโอในงานให้สกลอีก ผมอยากรู้จริงๆ ว่า พี่วุธรู้สึกยังไงตอนมองสกลกับเจ้าสาวของเขาผ่านกล้องวิดีโอ

จริงๆ แล้ว ผมมีอีกหลายคำถาม ถ้าให้คนเพศเดียวกันแต่งงานกันได้ สกลจะเลือกแต่งงานกับวุธหรือเปล่า? แล้ววุธล่ะจะยอมแต่งกับสกลมั๊ย? แล้วถ้าทั้งสองแต่งงานกันไป จะรักษาความสัมพันธ์ได้ยาวนานกว่าสิบปีอย่างนี้หรือเปล่า?

แรกๆ ผมยังสงสัยอยู่ว่า สกลเป็นไบฯ จริงๆ หรือไม่? หรือเขาแต่งงานไปเพราะอยากจะมีลูก? แต่พอคุยกันบ่อยเข้า ผมหายสงสัยแล้ว จากพฤติกรรมต่างๆ ที่เคยผ่านมาสมัยวัยหนุ่มฉกรรจ์ของสกล สกลเป็น “หนุ่มไบฯ” ขนานแท้ ไม่ใช่ “เกย์สับสนคิดว่าตนเป็นไบฯ”

ส่วนพี่วุธของผม เป็นเกย์สาว-หน่วยรับขนานแท้เช่นกัน ในระยะ 500 เมตร เขาเป็นอื่นไปไม่ได้ ทั้งสองจึงมีบทบาทชัดเจนของตัวและอาจเติมเต็มกันและกันอย่างน่าไม่น่าเชื่อ คำถามที่ว่า “เราสองคนจะเป็นยังไงกันต่อไป” ก็ไม่น่าจะเกิดขึ้นจริงไหมครับ จนกระทั่ง

“ก่อนไปดูโบรคแบ๊คเมาเทน ก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก ตอนนี้สิ เขามาคอยถามสารทุกข์สุกดิบ เป็นห่วงเป็นใย คอยโทรมาหา แล้วยังถามอีกแน่ะว่าอยากให้เพิ่มวันอีกหรือเปล่า?” พี่วุธเล่าต่อ แม้จะมีน้ำเสียงกังวล แต่สีหน้าก็ดูปลาบปลื้มไม่น้อย

หนหนึ่ง สกลมีแผนพาลูกเมียไปเที่ยวพักผ่อนกัน ปกติเขาไม่เคยโทรมาชักชวนวุธหรอก แต่ครั้งนี้สิ เขาคะยั้นคะยออยากให้วุธไปด้วยกันให้ได้ ไปพร้อมหน้าพร้อมตาราวกับเป็นครอบครัวเดียวกัน? ไปด้วยกันน่ะเหรอ? พี่วุธคิดแล้วคิดอีก แล้วก็บอกว่า “จะบ้าเหรอ”

ในระยะหลัง ยิ่งชัดเจนยิ่งขึ้น ความรู้สึกและความสัมพันธ์ที่สกลมอบให้พี่วุธเริ่มเปลี่ยนไปจากเดิมมาก พี่วุธเล่าว่า อาจเป็นเพราะตอนนี้ภรรยาของสกลเริ่มน้ำหนักขึ้นจนเสียสมดุลบางอย่าง และดูเหมือน ในระยะหลังๆ มานี้ ภรรยาของเขาก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับความต้องการของสามีเอาซะเลย

“สกลเขาเป็นคนต้องการมากน่ะ พี่เข้าใจ” พี่วุธเผย

“ก็ไม่ดีหรือครับพี่ ได้เจอกันบ่อยขึ้นกว่าเดิม”

“ก็ดีอยู่หรอก แต่บางทีพี่ก็ไม่อยากให้อะไรมันเปลี่ยนแปลงไป อาทิตย์ละครั้งก็ดีแล้ว เพราะพี่จะได้มีเวลาไปทำอย่างอื่นอย่างที่อยากทำ”

ผมพอจะเข้าใจเรื่องความรักในอิสระของการเป็นผู้ชายแม้จะเป็นชายเกย์ ก็ไม่ต่างกัน แต่ก็ยังไม่แน่ใจว่าได้คำตอบที่ชัดเจน “พี่แน่ใจเหรอที่ว่า เป็นไปอย่างนี้ก็ดีอยู่แล้ว”

เขาทำหน้างงๆ

“หรือพี่กลัวใจตัวเอง” ผมถามต่อ

พี่วุธยังคงไม่มีคำตอบ หลายสัปดาห์ผ่านไป เราคุยกันเรื่องนี้อีกครั้ง เขาเล่าต่อ “ตอนนี้ เขาทำเหมือนพี่เป็นเมียเขาอีกคน!” พี่วุธเล่า

ฟังดูเหมือนคุณพี่สกลจะรู้สึกอะไรชัดเจนขึ้นมายิ่งขึ้นกว่าเดิมแล้วกับความสัมพันธ์ของทั้งสอง?

ส่วนตัวพี่วุธเองก็พบอะไรบางอย่าง เขาคงชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองยิ่งขึ้นเช่นกัน

“พี่ว่า ความรู้สึก ความต้องการของพี่มันเริ่มเปลี่ยนไปแล้วล่ะ เมื่อก่อนนะ เวลาเราอยากจะ...อะไรกับใคร ก็ไม่ต้องคิดถึงว่ามีเขาอยู่ แต่ตอนนี้รู้สึกไม่อยากจะมีอะไรกับใคร หรือพี่รู้สึกไม่ค่อยแอ็คทีฟก็ไม่รู้”

เขาพูดปนน้ำเสียงกลัวๆ เหมือนกลัวตัวเองจะหมด “ความต้องการ” ไปในบัดดล ผมนึกถึงผู้ชายวัย “หมดประจำเดือน” ผู้ชายคงรู้สึกสูญเสียส่วนสำคัญอะไรบางอย่างในชีวิตไป ฟังดูน่ากลัว ฟังดูเหมือนกำลังผ่านพ้นเข้าสู่อีกวาระหนึ่งแห่งชีวิตและต้องเผชิญความจริงเรื่องสังขารของตัวเอง หรือเรื่องความรู้สึกลึกๆ ของตัวเองกันแน่กับคนที่คบหาอยู่?

ผมเดาว่า พี่วุธคงกำลังรู้สึกปนๆ กันกระมัง เขาบอกว่า เขาเคยสนุก เขาเคยรู้สึกตื่นเต้นที่ได้เจอใครคนอื่นๆ ที่เข้ามาหา แต่ตอนนี้เขาไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นอีกแล้ว เพราะตอนนี้คงเป็นเพราะสกลเข้ามามีพื้นที่ในใจของเขามากขึ้น?

จะอย่างไร พี่วุธยังคงยืนยันอยู่ดีว่า จะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรไปจากนี้ในเรื่องสถานะของทั้งสองคน เขาไม่คิดเรียกร้องอะไรกับความสัมพันธ์อันยาวนานกับสกลเช่นนี้

“ก็ฉันรู้ตัวดีว่า...ที่ของฉัน อยู่ตรงไหน” วุธบอก

-end-

All rights served.