Sydney Gay & Lesbian MARDI GRAS 2007

เลิกแอบเสียที 10-11 มีนาคม 2007

พอ “รูเพิร์ต เอเวอเรตต์” ดาราดังจากฮอลลีวู้ด ก้าวขึ้นบนรถเก๋งสีแดงเปิดประทุน ผู้คนกว่า 7500 คนก็ได้รับสัญญาณเพื่อเตรียมตัวออกเดิน แล้วงานพาเหรดประจำปีอันเลื่องชื่อของซิดนีย์ “ซิดนีย เกย์และเลสเบี้ยนมาร์ดิ กราส์ 2007” ก็เริ่มต้นขึ้น.

บนถนนอ็อกฟอร์ด สองข้างทางแทบไม่มีที่เหลือให้ใครยืน ผู้คนมาจับจองพื้นที่ริมฟุตบาท เบียดเสียดแย่งกันหาตำแหน่งการรับชมที่ดีที่สุด ผมกับเพื่อนได้อภิสิทธิ์สื่อมวลชนเข้าไปเก็บรูปผู้เข้าร่วมเดินพาเหรดแบบถึงตัว ขณะที่พวกเขากำลังตั้งขบวนตั้งแต่เย็น จนไม่เหลือหนุ่มหล่อคนไหนให้เก็บอีก ไม่ใช่หรอกครับ กล้องแบ็ตฯ หมดเกลี้ยงซะก่อน

เสียงบีบแตรหูดับตับไหม้จากขบวน “Dikes on Bikes” หรือขบวนมอเตอร์ไซค์ชอปเปอร์หญิงรักหญิงทำผู้คนคึกคักฮือฮา เสียงโห่ร้องกึกก้องส่งกลับไปให้ผู้ร่วมเดินขบวนที่ค่อยๆ เผยโฉมเข้ามาทีละคณะตรงหัวถนน พวกเขายิ้มให้กับมือนับร้อยนับพันที่กำลังกวัดแกว่งโบกทักทายด้วยไมตรี

ขบวนมอเตอร์ไซค์หญิงรักหญิงที่วิ่งนำเปิดขบวนถือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของพาเหรดแบบนี้ทั่วโลกล่ะครับ และอีกธรรมเนียมหนึ่งก็คือ ต้องมีประธานนำขบวน ที่ซิดนีย์เรียกว่า “Chief of Parade” บางแห่งก็มีเรียก “Marshall” หรือ “Grand Marshall” บ้าง ปีนี้ผู้จัดงานได้รับเกียรติจากรูเพิร์ต ใครที่ชอบเรื่อง My Best Friend Wedding จะต้องจำเขาได้ ถึงเขาจะมีบทพูดไม่เท่าไหร่ และเล่นเป็นแค่ตัวประกอบ ช่วงที่มีงานพาเหรด นักแสดงหนุ่มใหญ่จากอังกฤษผู้นี้กำลังโปรโมทหนังสือเล่มใหม่ในซิดนีย์อยู่

ขบวนทั้งหมดจะใช้เวลาสองถึงสามชั่วโมง ในการเดินสำหรับระยะทางกิโลกว่าๆ เวลาได้เห็นผู้คนมหาศาล ได้ยินเสียงเพลงกระหึ่มกึกก้อง ผมสงสัยจริงๆ ล่ะครับว่า ถ้าตัวเองไปยืนอยู่ในนั้น ตรงกลางถนน แล้วมีสายตาผู้คนนับหมื่นมองกลับมา จะรู้สึกยังไง

มันคงคึกคักฮึกเหิมในจิตวิญญาณไม่น้อย คิดดูสิครับ ตอนเป็นเกย์ในวันธรรมดา ก็อาจจะเจอผู้คนไม่พอใจ เจอนัยน์ตาแปลกๆ ตามโอกาส แต่ในวันนี้ คนที่เดินอยู่ในขบวนเหล่านี้ คงรู้สึกเหมือนบุคคลสำคัญของสังคมคนหนึ่ง เหมือนคนที่มีค่าที่ใครๆ ชื่นชมและนิยมได้ ถ้าความรู้สึกนี้ได้รับการกระตุ้นเตือนอยู่บ่อยๆ ในใจเราทุกๆ วัน คงจะดีไม่น้อย

งาน “Sydney Gay & Lesbian Mardi Gras 2007” เป็นงานพาเหรดประจำปีภาคกลางคืนที่ใหญ่ที่สุดในโลก ปกติงานประเภทนี้ในที่อื่นจะจัดตอนกลางวัน ในอเมริกาจะเรียกงานนี้สั้นๆ ว่า เกย์พาเหรด และจัดทุกเดือนมิถุนายนในแทบทุกรัฐของประเทศ แต่ที่ออสเตรเลียจัดตอนกลางคืน ที่นั่นกลางวันแดดร้อนจัด ไม่คนดู ก็คนเดินนั่นแหละคงเป็นลมไปซะก่อน

ผมเดินเบียดผู้คนไปเรื่อยๆ หยุดดูขบวนต่างๆ บางครั้งโดยเฉพาะขบวนที่มีเสียงเพลงแดนซ์มันส์ๆ จากทั้งหมด 117 ขบวน หรือเรียกว่า “Float” เขาจะแข่งกันแต่งตัวในแต่ละ Float หาความคิดสร้างสรรค์มานำเสนอเรียกความสนใจ ขบวนที่มีหนุ่มหล่อ ถอดเสื้อ หุ่นดี มักจะได้รับความสนใจเสมอ คุณมาร์คัส บูร์เจย์ ประธานจัดงานเล่าให้ฟังว่า แต่ละขบวนจะต้องนำเสนอความคิดสร้างสรรค์มาก่อน ผู้จัดจะมี Creative Director กับทีมงานคอยช่วยกำกับ แต่เท่าที่ผมสังเกตดู ก็มีขบวนที่ดูแสนจะธรรมดา เรียบง่ายเหมือนไม่ได้เตรียมตัวอะไร แต่โดยรวมแล้ว ก็สนุกสนานคึกคักกว่าพาเหรดหลายแห่งที่เคยเห็น

ขบวนที่ได้รับความสนใจมากที่สุด เห็นจะไม่มีใครเกินกองทัพนักเต้นของป๊อบพรินเซสขวัญใจชายสีรุ้งและชาวออสซี่ ก่อนหน้านี้มีข่าวมาว่า ไคลี มิโนค จะไม่ส่งอะไรเข้าร่วมปีนี้ แต่ในที่สุดก็มีหนุ่มสาวแดนเซอร์กว่า 250 ชีวิต มาอวดโฉม มีไคลีตัวปลอมอีกสามนางเดินนำขบวนที่แยกเป็นสามส่วน แต่ละส่วน มีรถบรรทุกคันใหญ่ของตัวเอง สาดไฟสว่างไสวเรืองรองให้นักเต้นที่เดินตาม ใช้เพลงดังสามเพลงประกอบ ขบวนไคลีกลายเป็นขบวนยาวเหยียดราวกับงูเลื้อยไปตามถนน เหมือนหอบเอาคอนเสิร์ตมาเดินขบวน

อีกคณะหนึ่งที่ผู้คนตั้งใจรอชมก็คือ Asian Marching Boys ที่รวมเอาหนุ่มหน้าตี๋เสียส่วนใหญ่ แต่ก็มีแฟนและเพื่อนฝรั่งผิวขาวมาร่วมแจมด้วย ขบวนนี้สร้างชื่อเสียงให้เกย์ชาวเอเชียไม่น้อย พวกเขาดูน่ารัก น่าเอ็นดูแตกต่างจากขบวนอื่นๆ ที่เป็นฝรั่งตัวโต หุ่นบึ้ก

ในพาเหรดนี้มีขบวนที่มีคนไทยอยู่ไม่น้อยนะครับ นักเรียนไทยมาเรียนที่ซิดนีย์กันเยอะ มีขบวนหนึ่งชื่อว่า Thai’d Together รวมฮิตเพื่อนฝูงชาวเอเชีย และอีกขบวนมาจากประเทศไทยโดยสมาคมฟ้าสีรุ้งแห่งประเทศไทย ซึ่งมาประชุมและอบรมกันที่นี่ก็ส่งตัวแทนเข้าร่วมเดินในชุดไทยสีทองอร่าม

เคยมีคนถามผมว่า เวลาเกย์แก่ หรือกะเทยแก่แล้ว พวกเขาไปอยู่กันตรงไหน ถ้าตอบตอนนี้ ก็คงบอกว่า ก็มาอยู่ในพาเหรดนี่ไง ในขบวน Sequins –Mature Aged Gays เหล่าเกย์อาวุโสนับสิบไม่เดินให้เมื่อยตุ้ม แต่ท่านยืนโบกทักทายผู้คนอยู่บนรถบัสเปิดหลังคาสูงสองชั้น มันเป็นภาพของความหลากหลายของผู้คนในสังคม ที่ไม่ได้แค่แตกต่างเรื่องทางเพศ แต่แตกต่างทั้งเชื้อชาติ ผิวพรรณ และอายุ ในพาเหรดเราจะเห็นผู้อาวุโสบางคนแต่งตัวเหมือนหนุ่มสาว โชว์เนื้อหนังเหี่ยวย่น ผมว่า มันเป็นเครื่องเตือนใจอย่างหนึ่งเรื่องสังขาร และอีกอย่างก็คือ ในสังคม ไม่ใช่มีแต่คนหุ่นดี หรือคนหนุ่มสาวเท่านั้นที่เป็นสมาชิกของสังคมนี้

มีอีกหลายขบวนที่น่าสนใจครับ แต่ผมว่า ให้รูปเป็นตัวเล่าเรื่องต่อดีกว่า ตอนนี้ผมกำลังคิดๆ ว่า ปีหน้า ซิดนีย์เกย์และเลสเบี้ยนมาร์ดิ กราส์จะฉลองครบสามสิบปี ถ้ามีโอกาส ผมคงไม่อยากเป็นแค่คนดูแล้ว ดูภาพและรายละเอียดเพิ่มเติม http://www.mardigras.org.au

(ป.ล. ขอขอบคุณอาจารย์ปีเตอร์ แจ็คสันและมหาวิทยาลัยแห่งชาติออสเตรเลียที่หาทุนสนับสนุนและจัดการเดินทางครั้งนี้ขึ้น)

All rights reserved.