คนไหนเป็นคนไหนล่ะ?

เลิกแอบเสียที วิทยา แสงอรุณ 14-15 เมษายน 2007

ตามคำบอกเล่า ที่อ่าวนาง จังหวัดกระบี่จะมีบาร์เบียร์สำหรับลูกค้าเกย์อยู่ที่หนึ่ง วันนั้นอากาศค่อนข้างร้อนอบอ้าว ผมกับเพื่อนเดินวนไปเวียนมาก็ไม่เจอ เพื่อนผมที่เดินตามหลังผม เริ่มมองหน้ากัน ส่งสายตาไม่ไว้ใจไกด์หลังแฉะอย่างผมที่เดินหันรีหันขวางอยู่ข้างหน้า

ชะแว้บ...

ผมหยุดกึ้ก เมื่อสายตาไปกระทบกับธงสายรุ้ง มันพลิ้วเบาๆ อยู่ในระยะไกลๆ ตรงหลืบแห่งหนึ่ง เหมือนใครบางคนกำลังกวักมือเรียกหยอยๆ

โหย…มาซ่อนอยู่ตรงซอกนี้เอง เราสาวเท้า ปรี่เข้าไปหาเลยทันที

“น้องๆ ทำไม มาอยู่ข้างในอย่างนี้ล่ะ…” ผมถามพนักงานหลังจากได้ที่นั่งเหมาะๆ มองไปรอบๆ ก็พบว่า เป็นบาร์เบียร์ที่มีขนาดกว้างคูณยาวแล้ว ไม่น่าจะเกิน 4X4 เมตร “…ทำตัวเหมือนหลบๆ ซ่อนๆ ทำไมไม่ไปเปิดร้านอยู่ข้างหน้าโน้นเลยล่ะ สง่าผ่าเผยดี”

พนักงานทำหน้างงๆ แล้วตอบว่า “ก็บางทีลูกค้าจับไม้จับมือ จู๋จี๋กัน จะได้ไม่เขินน่ะพี่”

อ้อ...ผมทำหน้าแสดงความเข้าใจ จริงๆ แล้ว ผมลืมไป ผมไม่ควรนึกภาพเปรียบเทียบยามราตรีของอ่าวนาง ณ. กระบี่ กับสีลม ณ. กทม.

ผมมากับเพื่อนอีกสองคน คนหนึ่งเป็นอดีตเกย์ขาแดนซ์ อีกคนเป็นหญิงสาวสวยผู้ที่ไม่เคยเที่ยวกลางคืนเลยในชีวิต แม้กระทั่งเรียนจบ และทำงานแล้ว ก็ตอนนี้ คุณแม่ของหล่อน ยังทำเหมือนเดิม คือนั่งรอจนกว่าลูกสาวคนสวยจะกลับถึงบ้าน เลยเป็นเหตุให้หล่อนไม่นิยมเข้าบ้านดึกดื่น แต่ที่นี่ ไม่มีคุณแม่

วันนี้เราสามคนตั้งใจจะมาสนุกสุดเหวี่ยงกันหลังจากเล่นน้ำจนตัวดำและนั่งบนเรือจนเบื่อแล้ว

สองโต๊ะในบาร์เล็กๆ แห่งนั้น มีแขกนั่งอยู่ก่อน โต๊ะแรก ดูเหมือนจะเป็นนักท่องเที่ยวฮ่องกง หรือไต้หวัน เขาไม่สนใจใครๆ แต่จดจ่ออยู่กับเกมอะไรบางอย่างที่ผลัดกันเล่นอยู่ งั้น..ไม่นับโต๊ะนี้ เพราะไม่มีสัญญาณอะไรมามอบให้กัน

อีกโต๊ะสิครับ เป็นหนุ่มยุโรปตัวโตสองคน กำลังนั่งคุยกัน พวกเขายิ้มให้เราแทบจะทันทีตอนที่มาถึง สงสัยคงดีใจมั้งที่มีคนมาเพิ่มในพื้นที่เล็กๆ ตรงนี้ สักพัก หลังจากสั่งดริ๊งค์กันจนครบแล้ว ผมเพิ่งสังเกตว่า เพื่อนอดีตขาแดนซ์ของผมที่เป็นรูมเมทในทริปนี้กำลังโปรยยิ้มข้ามฟากไปโต๊ะนั้น อีกครู่ เขาก็ขยิบตาให้หนึ่งในสองนั้นสำทับอีกที สงสัยคืนนี้ ผมต้องย้ายไปนอนห้องอื่นแล้วละมั้ง

บาร์เบียร์เปิดเพลงไปเรื่อยๆ หนักบ้าง เบาบ้าง เราอยู่ที่นั่นประมาณชั่วโมงกว่า เพื่อนผมเลิกขยิบตาแล้วล่ะ เพราะหนุ่มยุโรปคนนั้นไม่แสดงทีท่าจะเคลื่อนไหวใดๆ นอกจากลุกไปห้องน้ำหนึ่งครั้ง จนเพื่อนผมถอดใจไปเอง ส่วนเพื่อนสาวของผม ดูจะสนุกที่สุดในคืนนี้ ดูเหมือนเธอจะได้รับการปลดปล่อยจากอะไรบางอย่าง แม้จะชั่วคราวก็ตาม

สักพัก หลังจากดีเจตรงที่อยู่ในห้องเล็กๆ บนชั้นสองหันมาเปิดเพลงเอาใจกันเองให้กับพนักงานข้างล่าง พวกเขาเริ่มเต้นกันเอง ร่ายรำกันเอง เฮฮากันเอง คงลืมไปว่า มีลูกค้าคนอื่นอยู่ตรงนั้น เราเลยคิดว่า คงถึงเวลากลับซะที เพราะต่อไปพวกเขาอาจจะ “ได้” กันเอง

“ในกระบี่มีร้านเกย์เท่านี้เองเหรอ” เพื่อนผู้ผิดหวังของผมโอดครวญ ทำหน้าเซ็งสุดขีดหลังเดินออกมา

ผมนึกสงสัยว่า จำเป็นมั๊ยที่เป็นเกย์ แล้วต้องไปเที่ยวในที่ที่มีแต่เกย์? มันก็คง ไม่จำเป็น แต่ที่นี่ ที่อ่าวนาง เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่มีผับ มีบาร์อยู่มากมายสำหรับชายหญิงทั่วไป แต่ทำไม ไม่เห็นมีที่สำหรับเกย์เลยล่ะ? จะมีใครนะ เข้าใจคำว่า “พื้นที่” ที่ควรมีหลากหลายสำหรับนักท่องเที่ยวหลายๆ กลุ่มมั๊ย? เอ...หรือนักท่องเที่ยวเกย์ไปแน่นกันอยู่ที่ภูเก็ตกันหมด? เราเองน่ะแหละ มาผิดที่?

ผมกับเพื่อนตกลงกันว่า ในคืนวันรุ่งขึ้น เราจะไป “สำรวจ” อย่างจริงจัง ผมจัดการเข้าเน็ต และถามคนแถวนั้น ส่วนใหญ่แล้ว เขาจะบอกแต่เพียงว่า ไม่มีหรอกผับเกย์หรือบาร์เกย์โดยเฉพาะ มีแต่ผับและบาร์ทั่วๆ ไป และก็คงมีเกย์ไปกันมั้ง เราคงต้องพยายามค้นหาดูเอง

เร่ร่อนไปสองสามที่ในคืนวันรุ่งขึ้น จนในที่สุดก็คิดว่า คงเป็นจริงอย่างว่า ไม่มีผับหรือบาร์เกย์หรอก มีแต่ “พันธุ์ผสม” ถ้าเป็นแบบนี้ คงดูไม่ออกหรอกครับว่า ใครเกย์ ใครไม่เกย์ การที่ต้องเดาเอาว่า ใครเป็นใคร มันไม่สนุกหรอกอย่างเวลามาเที่ยวอย่างนี้ เพราะมันใช้เวลา ท้าทายอารมณ์ กับต้องอดทน ถ้าทักผิด คงหน้าแตก

เพื่อนผมยังคงอดทนนั่งรอตรงนั้นในผับแห่งหนึ่งที่ดูฮิปดี หวังใจว่า อาจจะได้ปิ๊งใครในที่สุด มันก็คงเหมือนเป็นเกมสนุกของคนเที่ยวกลางคืนที่ชอบเรื่องฟลุ้กๆ น่ะครับ

หลังจากมองไปรอบๆ เก็บบรรยากาศไปเรื่อยๆ เราเห็นหนุ่มต่างชาติสองคน อายุไม่น่าเกิน 28 ดูจากภายนอกแบบ เดาๆ แล้ว ก็ไม่น่าจะใช่ แต่ดูจากท่าเต้น มันมีแนวโน้มว่าใช่ ผมอดสงสัยไม่ได้ ก็เขายักย้าย เข้าจังหวะ ด้วยลีลาสร้างสรรค์ ปลดปล่อยอารมณ์ขนาดนั้น ผู้ชายทั่วๆ ไป คงไม่เต้นได้มันส์สะใจอย่างงั้นหรอก แถมยังเต้นหันหน้าชนกันอีกต่างหาก ไม่เห็นเข้าหาสาวคนไหน แต่ผมง่วงนอนเกินไปที่จะรอคำตอบ เลยปล่อยให้เพื่อนผม “หาเหยื่อ” ของเขาต่อไป มันเล่าให้ฟังในวันรุ่งขึ้นว่า ได้คุยกับหนึ่งหนุ่มในสองคนนั้นด้วยล่ะ

“มาจากเยอรมันล่ะแก ไอ้ตัวเล็กว่าบอกว่า ไม่ได้เป็นเกย์ เพื่อนมันที่เต้นมันส์ๆ ที่แกชอบน่ะ ก็บอกว่า ไม่ได้เป็นเหมือนกัน มันบอกว่า กำลังมองหาสาวอยู่ แต่ไม่อยากเสียเงิน จะทำไงดี สาวไทยในนี้ก็มีตั้งหลายคน แล้วจะรู้ได้ไงว่า คนไหนเป็นคนไหน คนไหนใจตรงกัน” เพื่อนผมเล่าอย่างอารมณ์ดี

มันคงรู้สึกดีขึ้นน่ะครับ ถึงแม้ในคืนนั้น จะไม่ได้เจอหนุ่มคนไหนที่ถูกใจ แต่ก็ได้เพื่อนคุยคนหนึ่งที่ถูกคอ และที่สำคัญ มันกับหนุ่มเยอรมันคนนั้น ตกที่นั่งเดียวกันคือ ไม่รู้ว่า คนไหน เป็นคนไหนในพื้นที่พันธุ์ผสมแบบนั้น

หมายเหตุ ภาพประกอบไม่ได้ถ่ายจากสถานที่จริง เป็นเพียงภาพประกอบ

-end-

All rights reserved.